تفاوت هوش هیجانی واقعی و خودخواهی ناخودآگاه

چه زمانی مصادیق هوش هیجانی، نظیر تلاش ما برای همدلی و کمک کردن به دیگران، معتبر محسوب می‌شود و چه زمانی ریشه در انگیزه‌های ناسالم درونی ما دارد؟

۱۰ راه برای تبدیل جهان به مکانی با هوش هیجانی بیشتر

۱. اهمیت دادن به دیگران

۲. توجه به دیگران

۳. با خودتان کار کنید

۴. کمک کردن به خانواده ی خود

۵. به جامعه ی محلی خود کمک کنید

۶. شرکت یا سازمانی که در آن کار می کنید ارتقا دهید

۷. احیای مدنیت

۸. احساس نفرت خود را کاهش بدهید

۹. برای کشورتان قدم بردارید

۱۰. دنیای اطرافتان را تغییر دهید

هوش هیجانی عامل اساسی برای تمامیت و سلامت فرد است.

یشتر آدم ها خوش گذرانی محض و رضایت پایدار را شادی می دانند. لذتی که پس از خوردن شکلات،‌گرفتن دوش آب گرم،‌ بردن جایزه و خوردن یک لیوان آب پرتقال تازه پیدا می کنید.

همگی شادی های کوتاه مدتی هستند. خوشی و احساس رضایت ماندگاری که در زندگی برایش می جنگید حاصل شادی حقیقی است.
شادی حقیقی وقتی نصیبتان می شود که دیدگاهی صادقانه درباره ی خودتان و دنیای اطرافتان داشته باشید.

این دیدگاه موجب می شود چیزی را پیدا کنید که واقعا در زندگی تان مهم است و از فضیلت هایتان به نفع خودتان بهره ببرید.
شادی حقیقی بر پایه ی ارزش ها شکل می گیرد و تحت تاثیر هیجانات شما قرار دارد.
افرادی که هوش هیجانی زیادی دارند، خوش بین اند، با هیجانات خود هماهنگ و به لحاظ هیجانی خودآگاهند و این ها موجب می شود از افرادی که با هیجانات خود درگیر می شوند شادتر باشند.

منبع:https://nasrinsaeedifarid.com

برای اثبات اینکه باهوش بودن چقدر مهم است کافی است زندگی باهوش‌ترین انسانی که از او تست گرفته شد را ارزیابی کنیم.

در یک‌سالگی توانست بخواند؛ در ۹ سالگی به ۸ زبان زنده دنیا صحبت می‌کرد. در ۱۲ سالگی وارد معتبرترین دانشگاه جهان یعنی هاروارد شد. توانایی خارق‌العاده در یادگیری زبانه‌ای متفاوت و ریاضیات داشت. برخی بهره هوشی او را ۲۵۰ تخمین زده‌اند. در سن ۴۶ سالگی هم از دنیا رفت.
یکی از کارهای مشهور او اختراع زبان Vendergood بود.
آیا او را می‌شناسید؟

برای اینکه اسم او را بدانید باید به اینترنت مراجعه کنید.

«ویلیام جیم سایدیس» بهره هوشی‌اش از انیشتین و ادیسون و داوینچی و هر انسان چند قرن اخیر بیشتر بوده، پس چرا ما او را نمی‌شناسیم؟!

چون ما درنهایت انسان‌های متفکر برایمان تاثیرگذار خواهند بود نه صرفاً انسان‌های باهوش

هوش یک ابزار است و تفکر مهارت استفاده از این ابزار… من نمی‌دانم اگر سایدیس به اندازه ادیسون متفکر بود چه اختراع می‌کرد ولی میدانم که از هوشش می‌توانست بهتر استفاده بکند.
والدین عزیز پس این‌قدر دنبال عدد آی‌کیو نباشید. ما نیاز به تفکر داریم. از مسابقه “کی باهوش‌تره” به تمرین تفکر بپردازیم.

مهارت هوش هیجانی را به فرزندانتان آموزش دهید.

منبع:https://nasrinsaeedifarid.com

برای آنکه والدین بتوانند احساسات فرزندانشان را درک کنند ابتدا باید از هیجانات خودشان و فرزندانشان آگاهی داشته باشند، اما آگاهی از هیجانات به چه معناست؟ آیا به این معناست که والدین باید احساساتی باشند، یا به قول معروف اشکشان دم مشکشان باشد؟
باید احساساتشان را پنهان نکنند؟ باید بخش‌هایی از وجودشان را که مخفی می‌کرده‌اند، آشکارا کنند؟

بدان حد که معتقدیم خیر. آنچه دانیل گلمن در کتاب هوش هیجانی خود مطرح می‌کند و بسیار پرجاذبه است، آن است که دیدگاه ما در مورد هوش انسان، بسیار تنگ‌نظرانه است و بسیاری از توانایی‌های مهمی را که در نحوه عملکرد ما در زندگی، نقش تعیین‌کننده دارند، در برنمی‌گیرد.

گلمن با مطرح ساختن پژوهش‌های خارق‌العاده‌ای که در زمینه‌ی مغز و رفتار انجام شده است، نشان می‌دهد که عوامل دیگری دست‌اندرکارند که موجب می‌شوند افرادی که هوش‌بهر بالایی دارند، در زندگی موفقیت‌های چندانی به دست نیاورند؛ اما کسانی که هوش متوسطی دارند، در مسیر موفقیت قرار بگیرند.

این عوامل، جنبه‌ی دیگری از هوشمندی را شامل می‌شود: خودآگاهی و کنترل تکانش گری، پایداری، اشتیاق و انگیزش، همدلی و مهارت‌های اجتماعی.

این ویژگی‌ها، مشخصه‌ی افرادی است که در زندگی واقعی، موفق و کارآمدند: زندگی زناشویی پرباری دارند و در محیط کار خود، نظر همه را به خود جلب می‌کنند.

این ویژگی‌ها، همچنین معرف شخصیت و نظم، نوع‌دوستی و همدردی هستند که برای پایداری و ارتقای جامعه‌ی انسانی، ویژگی‌های لازم و اساسی‌اند.
همان‌گونه که گلمن نشان داده است، هرگونه نقصی در هوش هیجانی می‌تواند صدماتی را به بار بیاورد و در زندگی زناشویی و تربیت فرزند و حتی در وضعیت سلامت جسمی، مشکلاتی ایجاد کند. (پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که خشم و اضطراب مداوم، به‌گونه‌ای همسنگ سیگار کشیدن پی‌درپی، برای سلامتی زیان‌بارند.)

فقدان هوش هیجانی، می‌تواند تفکر را مقهور سازد و موقعیت حرفه‌ای افراد را مختل کند.
احتمالا فرزندان ما بدین لحاظ به بیشترین صدمه دچار می‌شوند که در معرض مشکلاتی همچون افسردگی، اختلالات خوردن، حاملگی ناخواسته،‌پرخاشگری و جرائم خشونت‌بار قرارمی گیرند.

اما خبرها، امیدوارکننده‌اند. هوش هیجانی به هنگام تولد، تثبیت‌شده نیست. مباحثی که گلمن مطرح می‌کند،‌از درهم‌آمیختگی اساسی‌ترین پژوهش‌های جاری حاصل آمده‌اند که به دست دادن درک نوینی از نقش ساختارهای زیربنایی مغز در هیجان و تعقل،‌از آن جمله است. او به‌دقت نشان می‌دهد که چگونه می‌توان هوش هیجانی را در تمامی ما پروراند و استحکام بخشید؛ و از آنجا که آموزه‌های هیجانی هر کودک می‌توانند مدار بندی و ارتباط‌های درونی مغز او را تعیین کنند، گلمن با ظرافت تمام، شیوه‌هایی را مطرح می‌کند تا آنکه والدین و مربیان بتوانند از این روزنه‌ی امید در کودکی، به‌خوبی بهره بگیرند.

نقش مهم پدر در تربیت هوش هیجانی فرزندان

روانشناسان سال هاست به این نتیجه رسیده اند که پدر در امر فرزندپروری، اهمیت به سزایی دارد.

پدران در زندگی فرزندان شان نقش هایی ایفا می کنند که مادران از عهده ی آن ها برنمی آیند .

پدران شهامت توام با مهربانی را به فرزندان شان می آموزند .